το γυμνό μέσα απ τον φακό της εξερεύνησης

Συνέντευξη στην Παναγιώτα Καραγιάννη για το ιντερνετικό περιοδικό ανθρωπιστικών επιστημών / Τεχνών animartists

 

"

Το γυμνό συχνά γίνεται όπλο για να επιβιώσουμε και να μεγαλώσουμε, όπως έχετε αναφέρει. Πως καταφέρνει κάτι τέτοιο;

Αναφερόμουν κυρίως στη λογική που διέπει το βιβλίο μου. Βασική ιδέα ήταν, πως κάθε ον έχει ανάγκη το χώρο του, την φωλιά του, «μια ζεστή γωνιά να κουρνιάσει». Όπως κάποια ζώα, αρσενικά, «ψεκάζουν» γωνίες και μέρη, για να τα μαρκάρουν, να τα ορίσουν, έτσι και ο νεαρός άντρας κάνει το ίδιο, με όπλο τη γύμνια του, διεκδικώντας την ενηλικίωση, την αυτονομία της ύπαρξής του. Αντικρύζει σιγά σιγά ένα καινούριο σώμα που διεκδηκεί το χώρο του, τον δημιουργεί, τον αναπλάθει, πειραματίζεται με το φύλο του, φτιάχνει μια δική του εμπειρία.  Μία πορεία ιδιωτική. Η φιληδονία, η περιέργεια, το σκίρτημα, το άγνωστο, η κυκλοθυμία, συνοδηγούν.  Τα χρόνια της αθωότητας δεν είναι μόνο αθώα. Έτσι το έχω βιώσει, έτσι το έχω αντιληφθεί.

Γιατί επέλεξες το ανδρικό σώμα;

Τυχαία είμαι άντρας κι αυτή ειναι η εμπειρία μου. Η εργασία  που έχω κάνει είναι αρκετά προσωπική, με αρκετές προβολές δικές μου όπως είναι φυσικό, εμπλουτισμένες και συνδυασμένες με την προσωπικότητα των εικονιζόμενων. Την γυναικεία ψυχοσύνθεση δεν την γνωρίζω βιωματικά. Για να κατανοήσω την δική της πολυπλοκότητα, χρειάζομαι περισσότερες ζωές, απ αυτή που μου έχει παραχωρηθεί προς το παρόν.

"

ολόκληρη η συνέντευξη εδώ